آسمان مال آنهاست، مجموعه كتاب‏هايي است كه برش‏هاي كوتاهي از ماندن، بودن و رفتن كساني را روايت مي‏كند كه مبدا و منشأ حيات‏اند، در دل خاك آرميده‏اند اما جايگاه آنها والاست و جايشان در اعلي، زميني بودند اما زمين‏گير نبودند.

آنچه در «كتاب يادها» آمده است دنيايي است كوچك شده و كوتاه ولي يادمان باشد بعضي حرف‏ها آن‏قدر بزرگ‏اند كه گاهي كلمات نمي‏توانند بار امانتشان را به دوش بكشند. اين كتاب مجموعه‏اي از خاطرات زمان جنگ است.

عمليات نصر دو، سنگر كمين، شب، صداي پا. داشتم به فرمانده گردان مي‏گفتم كه صاحب صداي پا آمد داخل سنگر. غولي بود. كلتش را گرفت سمت من. از ترس بلند داد زدم: «الله اكبر!»

كه كلتش را انداخت. زود برش داشتم و اسيرش كردم. كنار هم كه مي‏ايستاديم تا سينه‏اش هم نبودم.